POLSKIE OSTRZALNIE HM 12A2 200x4x3x32 D107 K75 Tarcza Diamentowa na Mokro

Cechy użytkowe:

• Tarcza diamentowa przeznaczona głównie do ostrzenia narzędzi z zębami z węglika spiekanego; również możliwe jest szlifowanie płaszczyzn oraz walców 
• Do ostrzenia pił z zębami spiekanymi/ widiowymi HM
• Dzięki wysokiej jakości nasypowi tacza pozwala na doskonałe ostrzenie do całkowitego zużycia tarczy, nie jak w tańszych odpowiednikach gdzie tarcza ostrzy tylko na początku.
• Produkt Polskiej produkcji

Typ Ściernicy: 12A2

Średnica zew.: 200 mm

Średnica wew.: 32 mm

Szerokość nasypu: 4 mm

Wysokość nasypu: 3 mm

Ziarno Diamentowe o wielkości: D107

Ostrzenie Ostrzy  wykonanych z: Węglika HM

Do użytku na Mokro

DOBÓR ŚCIERNICY: 

ŚREDNICA:

-Podstawowym kryterium doboru średnicy jest typ używanej szlifierki.

-Jeśli istnieje możliwość wyboru należy stosować ściernice o dużych średnicach.

-Zaletą takiego rozwiązania jest lepsza jakość obrabianej powierzchni oraz wyższa ekonomiczność ich pracy dzięki wyższej wydajności obróbki.

MATERIAŁ KORPUSU:

Ściernica wykonana jest z Aluminium, charakteryzującego się bardzo dobrą przewodność cieplną oraz dobrą wytrzymałością mechaniczną.

WIELKOŚĆ ZIARNA:

Rozmiar ziarna w decydujący sposób wpływa na proces obróbki szlifierskiej, zatem jego właściwy dobór ma decydujący wpływ na osiągane rezultaty.

Dla Polskiej normy FEPA oraz PN PN-85/M-59108 [µm]

Dla ściernic Diamentowych (D) HM

Dla Ściernic Borazynowych (B) HSS

D46 B46          45/38

D54 B54          53/45

D64 B64          63/53

D76 D76          75/63

D91 B91          90/75

D107 B107      106/90

D126 B126      125/106

D151 B151      150/125

D181 B181       180/150

Prawidłowy dobór wielkości ziarna gwarantuje poprawną pracę ściernicy oraz osiąganie zamierzonych gładkości szlifowanych powierzchni.

Ogólnie rzecz biorąc im mniejsza wielkość ziarna tym gładsza powierzchnia obrabiana.

Nie powinno się jednak zawsze dążyć do uzyskania jak najgładszej powierzchni, lecz zawsze do osiągnięcia pożądanych rezultatów w jak najkrótszym czasie.

Oznacza to, że należy stosować jak najgrubsze ziarno, które umożliwia osiągnięcie akceptowalnej gładkości.

Nie należy stosować zbyt dużych naddatków podczas szlifowania ściernicami o drobnym ziarnie, ponieważ powoduje to wzrost zużycia warstwy ściernej oraz pogorszenie jakości obrabianych powierzchni.

W przypadku obróbki zgrubnej należy zawsze dobierać jak najgrubsze ziarno w celu uzyskania jak największej efektywności szlifowania.

Zaleca się stosowanie głębokości szlifowania nie większej niż 1/3 nominalnej wielkości ziarna podanej w charakterystyce ściernicy.

Przykładowo dla ziarna D126 wg FEPA wielkość naddatku szlifierskiego nie powinna przekraczać 0,042 mm

Dobór Warstwy ściernej:

     Wysokość warstwy ściernej narzędzia nie wpływa zasadniczo na proces szlifowania a jedynie na cenę samego narzędzia.

Uwzględniając aspekt ekonomiczny korzystnym rozwiązaniem jest stosowanie wyższej warstwy

     Szerokość nasypu ma kluczowy wpływ na wielkość obszaru kontaktu ściernica – przedmiot obrabiany.

Ogólne zalecenia wskazują na potrzebę stosowania tak małych szerokości nasypu jak to tylko możliwe. 

Szerokość warstwy roboczej ściernicy musi być zawsze mniejsza od obrabianej szerokości przedmiotu.

W przeciwnym przypadku tworzy się uskok na powierzchni roboczej ściernicy przyczyniający się do wzrostu jej zużycia a efekt ostrzenia nie będzie satysfakcjonujący

Zalety mniejszej szerokości:

-poprawa wydajność procesu wskutek zwiększenia skrawalności narzędzia

-niższa temperatura podczas szlifowania; ! skuteczniejsze odprowadzanie urobku

-łatwiejsze uzyskiwanie płaskości powierzchni i ostrych krawędzi przedmiotu obrabianego.

DOBÓR PRĘDKOŚCI SZLIFOWANIA:

Podczas obróbki szlifierskiej bardzo dużą rolę odgrywa prędkość szlifowania, która jest liniową prędkością ziaren znajdujących się na powierzchni warstwy ściernej

Właściwy dobór tej prędkości w zależności od materiału obrabianego oraz rodzaju obróbki jest podstawową kwestią podczas szlifowania. 

Vmax: 50m/s

Chłodzenie:

Proces szlifowania na mokro (z chłodzeniem) góruje nad procesem szlifowania na sucho (bez chłodzenia) zarówno pod względem żywotności ściernicy jak i wydajności skrawania.

Chłodzenie przyczynia się do poprawy warunków szlifowania poprzez lepsze usuwanie urobku oraz obniżenie temperatury w strefie szlifowania.

W związku z tym wszędzie tam gdzie to możliwe należy stosować szlifowanie na mokro.

Jako chłodziwo używane są kilkuprocentowe emulsje olejowo – wodne lub oleje mineralne z pewnymi dodatkami zwiększającymi skuteczność chłodzenia.